نشت اطلاعات

بر اساس گزارش‌های منتشرشده، مجموعه‌ای از قرارداد بازیکنان، اسناد هویتی و برخی مدارک اداری منتسب به باشگاه پرسپولیس در فضای مجازی دست‌به‌دست شده است. حتی اگر بخشی از این اسناد قدیمی باشد، نفس افشای اطلاعات محرمانه نشان می‌دهد زیرساخت‌های داده‌ای باشگاه‌ها تا چه اندازه می‌تواند محل نفوذ و سوءاستفاده باشد. البته که باشگاه پس از رد شائبه هک، اکنون در حال بررسی سایر فرضیه‌ها است، اما این در اصل اهمیت داده‌ها تفاوت چندانی ایجاد نمی‌کند.

تجربه فوتبال جهان ثابت کرده «اطلاعات»، امروز یکی از ارزشمندترین دارایی‌های صنعت ورزش است. در فوتبال مدرن، باشگاه‌ها دیگر فقط تیم ورزشی نیستند؛ آنها بنگاه‌های اقتصادی با قراردادهای چندمیلیون‌دلاری، اسپانسرهای بین‌المللی، حقوق رسانه‌ای و برندهای تجاری به شمار می‌آیند و افشای قراردادها می‌تواند تعادل مذاکرات آینده با بازیکنان، مربیان و حتی اسپانسرها را برهم بزند. این در شرایطی است که شفاف‌شدن ناخواسته ارقام، قدرت چانه‌زنی باشگاه را کاهش می‌دهد و حتی می‌تواند هزینه جذب یا تمدید قراردادها را افزایش دهد؛ موضوعی که مستقیما به ساختار مالی باشگاه ضربه می‌زند.

نگاهی به تجربه جهانی در این زمینه نیز نشان می‌دهد در سال‌های اخیر، باشگاه‌ها و فدراسیون‌هایی در ایتالیا، فرانسه و استرالیا با حملات سایبری مشابه مواجه شده‌اند؛ حملاتی که علاوه بر لطمه اعتباری، هزینه‌های حقوقی و فنی سنگینی به آنها تحمیل کرده است. در برخی موارد، اسپانسرها و شرکای تجاری به‌دلیل نگرانی از امنیت داده‌ها، همکاری خود را تعلیق کرده‌اند؛ اتفاقی که برای اقتصاد باشگاه‌ها بسیار پرهزینه بوده است.

از منظر اقتصاد ورزش، ماجرا فقط «هک» نیست؛ بلکه مساله «اعتماد» است. هوادار، اسپانسر و سرمایه‌گذار زمانی به یک باشگاه اعتماد می‌کند که مطمئن باشد دارایی‌های فیزیکی و دیجیتال آن به‌درستی مدیریت می‌شود. در شرایطی که فوتبال ایران به‌دنبال خصوصی‌سازی، جذب سرمایه و ورود به ابزارهای نوین مالی است، ضعف در امنیت اطلاعات می‌تواند مانعی جدی بر سر راه توسعه باشد. افشای اسناد پرسپولیس، هشداری است برای کل فوتبال ایران؛ این که سرمایه‌گذاری در امنیت سایبری دیگر هزینه اضافی نیست، بلکه بخشی از زیرساخت اقتصادی ورزش حرفه‌ای است، زیرساختی که بدون آن، رویای باشگاه‌داری مدرن محقق نخواهد شد.

* کارشناس اقتصاد ورزش