در طول دهههای گذشته، اقتصاد ایران به شکل بنیادینی بر پایه درآمدهای نفتی شکل گرفته بود؛ منبعی که در نگاه نخست جذاب و پرقدرت به نظر میرسد، اما در واقعیت، همواره پر از نوسان، محدودیت و وابستگی بوده است. تجربه تحریمهای نفتی و سقوطهای ناگهانی قیمت جهانی نفت نشان داده که اتکای بیش از حد به این منبع، دولت را در برابر تکانههای خارجی آسیبپذیر میکند و ثبات مالی کشور را به خطر میاندازد. همین چالشها بهتدریج ضرورت یافتن جایگزینی مطمئنتر و پایدارتر را آشکار کرده است.